Azken sarrera ofiziala (oraingoz)

Azterktak berehala datoz eta egunotan hiperaktibitateak menperatu nau. Gauza askori heldu nahi diot eta ezin (edo bai). Bulegoko lanak ere gainezkatzen du hilero astebetean gutxienez, eta hori lanorduak bikoiztea suposatzen du. Eskerrak biltegi birtualak erabiltzen ditugula enpresan artxiboak bertaratzeko eta behar dugunean eskura izateko.

Hala ere, guzti honek prebentzio-etiketa bat eraman beharko luke: "abtenerse perfeccionistas". Goizeko 02:00ak arte ematea laneko gauzak bukatzen edo unibertsitateko gauzak egiten ez da batere sanoa eta horiek izan daitezke neurri handi batean sarearen kontraindikazioak: denbora larregi ematea konektatuta.

Baina, ez zaitezte okertu, blogaren lehenengo etapa hau positiboki amaituko dut. Atsegin ditudalako teknologia berriak, eta horiek iraganeko dokumentu ahaztuak (vhs-ak dvd-tzea, cassetteak digitalizatzea, paperak eskaneatzea...) berreskuratzeko baita etorkizuna hurbiltzeko, sortzeko, asmatzeko aukera anitzak ematen baitute.

Gure sormena edonon topa eta isla dezagun, Gora Teknologia berrien garaia!

Liburuaren laburpena

Barkatuko didazue lana hemen hain berandu partekatzearren. Egin bai baina sarea eta disko gogor birtualak ia "infinitoak" direnez, ez nekien ezta non utzi nuen ere.

http://issuu.com/izaskun58/docs/ikt_laburpena

Quino eta mass media

Joaquín Salvador Lavado da Mafalda pertsonaia munduan zehar hain famatua egin duena. Gehienok "Quino" ezizenez ezagunagoa izango dugu argentinar hau. Irudigile honek, Mafalda neskatoaren ikuspuntutik gizartearen, hezkuntzaren eta hedabideen inguruko hausnarketa sakona egin du umorea eta komikia adierazpen formak uztartuz.

Hauxe da mass mediari buruz (populazioaren gehiengoari zuzendutako komunikazio kanalak) duen iritzia:

Bitxia da nork errazten dion flautistari telebista eta zelan sortzaile kreatiboa izatetik, ardi "hutsa" izatera pasa den.

Monsieur Lazhar

Bachir Lazhar, 55 urteko etorkin aljeriarra, lehen hezkuntzako maistra bat ordezkatzeko kontratatu dute Montrealgo eskola batean, oso zirkunstantzia tragikoetan hil baita hura. Dituen ikasle berriei etsekabe handia egin die haren heriotzak. Hortaz, Lazharren karisma eta irakasteko duen modu berezia funtsezkoak izango dira ikastaroa aurrera atera dezaten. Zera da haietako inork ez dakiena, irakasleak bere jaioterrian izandako iragan traumatikoa. Gainera, beldur da ez ote duten deportatuko, oraindik ez baitu Kanadan bizilekua izateko baimenik.

Herrialdea: Kanada
Zuzendaritza eta gidoia: Philippe Falardeau
Argazkia: Ronald Plante
Muntaketa: Stéphane Lafleur
Musika: Martin León
Aktoreak: Fellag, Sophie Nélisse, Émilien Néron, Danielle Proulx, Brigitte Poupart
Iraupena: 94 min
Hizkuntza: frantsesa
Azpitituluak: gaztelania

Informazio gehiago: Cine y derechos humanos
Trailerra:

Start game (by Eduard Punset)

Eduard Punset nazioarteko mintzalari aparta da. Giza jokabideaz, burmuinaz, hezkuntzaz, umeaz... asko daki honek.Horregatik dago hain baloratua.

Pasaden aste honetan, Punsetek bere blogean bideo-jokoen eta hezkuntzaren inguruko artikulu bat argitaratu du "Start game" izenburupean. Eta bertan zera esaten da: nahitaez gaur egungo hezkuntza sistemak bideo-jokoen erabilera didaktikoa sustatu behar duela, haurren entretenimendua ez ezik, euren garapena bermatzeko. Belaunaldi berrien formakuntzarako erreminta honen aldarrikapena egiten du.

Izan ere, joko eta hizkuntza digital hauen abantailak asko dira, are gehiago gurasoek ere tartean parte hartzen badute:

• erabilgarriak, dibertigarriak eta hezigarriak dira aldi berean
• erronkak gainditzeko estrategia on baten erabilera eskatzen dute
• irakasleek eskaintzen ez duten informazio berria ematen dute
• memorizatzeko pizgarri direlako
• galderak erantzutea delako irabazteko bidea

Artikulua osorik irakurtzeko, egin klik hemen. On egin dagizuela!

Eduard Punset, artxiboko irudian (EFE)

Jaunartzeak aitzaki: punta-puntako gadget-a

Maiatzean, bederatzi eta hamar urte bitartekoen jaunartze sasoia heltzen da. Fededuna izatea edo ez izatea, hori bigarren mailako gauza da. Horrelaxe aitortuko dute zenbait urte barru ume horiek, opariak jasotzea ilusio handia egiten zielaren alde.

Orain dela 15 bat urte, arropa, panpinak, liburuak edo asko jota, bizikleta bat edo dirua ematen zizuten hurbilekoek. Baina azken urteotan, haurren lehentasunak eta eskakizunak oso finak bihurtu dira. Gaur egungo opariak izen abizenekin datoz: Nokia c5-03, iPod nano, Canon EOS 550D eta holako letra-zenbaki konbinaketak buruan dituzte gazteenek, eta bitxiena da badakitela askok zertaz hitz egiten duten (eta nola funtzionatzen duten teknologia berri horiek).

Izan ere, duela hilabete pare bat, "natibo digital" terminoaz egon ginen berbetan, eta horiek gurekiko abantail handia dute, erreminta berriekin jaio direlako eta erabiltzeko aukera gehienak denbora laburrean menperatzen dituztelako.

Dena den, galdera bat bota behar dut ezinbestez: benetan 9-10 urteko ume batek azken belaunaldiko sakeleko telefonoa behar du? (behar, hitzaren zentzu hertsian) benetan, ez zaio baliagarria izango noizbehinka bere tutoreen gidaritzapean argazkigintzaz ikastea eta nerabezarorako edo helduarorako kamarak uztea?

Puntu batera iritsi gara gure gizarte honetan non, materialki izatea, garrantzitsuenetariko balorea bilakatu den, eta, eskatzea, erabiltzea, botatzea eta orduan gadget-aren azkeneko bertsioa erostea ondo ikusita dagoen. Ni ez nator honekin bat, ikuspuntu material eta ekologikotik begiratuta. Eta umeen adinari dagokionez, ados, ondo deritzot haurrak teknologia berrietan sarrarazteari eta erabileran inplikatzeari, baina gauza bakoitza bere momentuan. Hamar urteko umeei ikasgeletara kamaradun sakeleko telefonoekin joatea uzten badiegu, cyberbullyng-a (beste gauza batzuen artean) ohiko praktika bihurtuko da sarean, tamalez. Eta ez naiz bakarrik ari ikasle-ikasleen arteko bullying-az ari, baizik eta irakasle-ikasleenaz ere. Kontuan har dezagun hau, etorkizunerako besterik ez bada...

Nire hausnarketa baino ez da, beste hainbat gauza bezain kritikagarria edo errespetagarria (diñot nik).

Teknologiaren erabilera hizkuntzan

Gorka Palazio, "Gorpal" auto-izendatu den Leioako ikusentzunezko nire irakasle ohiak, teknologiaren erabilerari buruz hitz egiten digu hurrengo bideo honetan. 2004an oraindik ez zegoen hain hedatuta gizarte sareena, ez ziren iPad-ak existitzen ezta smart-tv-ak eta gainerako teknologia berri hauek existitzen baina Gorpal beti saiatu da mundu digital honetan punta-puntako informazioa maneiatzen.

La educación lo aguanta todo

Asteburuan, aldizkari bat gainbegiratzen nengoela "Cartas al director" delako atalean, hurrengo iritzi testua aurkitu nuen. Agian ez da artikulu bikaina izango, baina arrazoia ere ez zaio falta.

"Cuando un gobierno decide gastar tontamente en educación, se dedica a comprar ordenadores portátiles para cada alumno, inventarse universidades en cada pedanía y establecer programas para que reciban el título de ESO el mayor número de alumnos, aunque no sepan dividir, que no saben.


La educación lo aguanta todo: poner o quitar deberes, estudiar o no hacerlo, aprendizaje lúdico o esfuerzo. La sanidad, no porque no se puede esterilizar un quirófano con agujas fecales; la defensa, no porque no se pueden mandar maniquíes a patrullar a Afganistán; las obras públicas, no porque los puentes de cartón se hunden; pero la educación aguanta todo lo que sea. Incluso cuanto más necios sean nuestros alumnos, más aplaudirán de mayorcitos a los políticos que hacen disparates.


¿Han pensado qué se puede ahorrar eliminando televisiones públicas, dejando de invertir en aeropuertos destinados al fracaso, cerrando universidades de opereta y facultades vacías, dejando de financiar sindicatos, asociaciones empresariales y partidos? Esta educación, las que ustedes han creado, señores de la política, lo aguanta todo. Con cargo al futuro, por cierto".

José Luis Méndez Muñoz. Murcia

"Me gusta"-ren indarra

Lana dela eta, facebook-eko orri bat (ez profila) kudeatzeko erantzukizuna eman didate, eta bertan, erakundearen gorabeherak argitaratu behar ditut, egunero. Ordea, zenbait egunetan, "enpresari" hertsiki lotuta ez dauden gaiak ere interesgarriak deritzogu, eta orduan jendeak eskatuta edo arrakasta nahiko izango duten itxaropenarekin, post "bereziak" plazaratzen ditugu, jarraitzaileen interesekoak izango direlakoan.

Horiek dira adibidez, kirolaren inguruko sarrerak, Nazioarteko Egunak, etab. Apirilaren 19an, ezagun batek "Bizikletaren eguna" zela esan zidan, eta facebook-en hori adierazteko gomendioa helarazi zidan. Eta horri lotuta, bururatu zitzaidan jendeari "Atsegin dut" ikonoaren gainean klikatzeko eragitea, bidirekzionaltasuna suspertzeko, beraiek "ikus-irakurtze" gainazal hori gainditzeko.

Nire sorpresarako, ia 50 pertsona gurekin bat etorri ziren (ikusi irudia) eta arrakastatsua baino arrakastatsuagoa izan zen egun horretako sarrera facebooken. Herriko jendea bikain portatu zen.

Izan ere, oso erraza da "Atsegin dut" gainean klik egitea (idaztea baino azkarragoa), are gehiago kirolari edo gizarteari lotuta badago informazioa, eta beste alde batetik, esan beharra dago lagunei erronka txikiak gustatzen zaizkiela.

Bizimodu geldiezinean, independienteki eta erlojuari lotuta mugitzen garen kultura honi, ondo datozkio ekintza txiki hauek, segundu bakar batean behintzat erakusteko, bat egin dezakegula gizabanakoek zerbaiten alde.

Teknografia: Untxia

Gaur nire teknografia aurkeztu nahi dizuet. Ez dirudien arren, nire intimitatearen parte bat azaleratzen da bideoan. Lana, audioa soilik zenari irudia ere jartzeko baliagarria izan zait. Etorkizunerako oroitzapen ederra.

Gustatzen bazaizue, egidazue iruzkinaren bat mesedez. Eskerrik asko!